Ben Gökhan Gönül'e inanırım

Fenerbahçe evinde G.Antep’i ağırladı. Golsüz biten ilk yarıda ne gördük?

Golsüz bir 45 dakika olmasına karşın keyifli bir devre izledik. F.Bahçe 15’er dakikalık dilimler halinde 3 farklı tempoda oynadı bu yarıyı. Yavaştan hızlıya doğru sanki motoru giderek açılan bir araba gibiydi F.Bahçe. Konuk takımın katı savunma yapmaması ve savunmayı çok geri almaması da bir avantajdı ev sahibi için. Karşılıklı çok sayıda şut izledik. Ancak F.Bahçe yavaş oynarken de, hızlandığında da kenar oyuncularının attığı ortalar dışında ceza sahasına girmekte zorlandı. Cepheden olgunlaştırdığı atakların neredeyse tamamı ceza sahasına girmeden bitti. Özellikle cephe ataklarında Webo tipinde santraforu çok doğru oynayan bir oyuncunun yokluğu hissedildi. Her şeye rağmen devrenin son 15 dakikasında çok yüksek tempoyla oynayan bir F.Bahçe izledik. Caner ve Gökhan bu bölümde tempoyu koşularıyla, Mehmet ve Emre de doğru pozisyon almalarıyla yükselten oyuncular oldular.

Emenike-Emre tartışması, oyuncu değişiklikleri, kaçırılan fırsatlar, penaltı pozisyonu falan derken oldukça ilginç bir ikinci yarı oldu. Başka ne görmeliydik?

Oyuncu hata yapabilir. Emenike yaptı. Kaptan veya tecrübeli bir oyuncu uyarabilir. Emre de uyardı. Büyütülecek bir şey yok. Ama büyütürseniz büyür ve dert olur. Büyütmezseniz derdiniz de olmaz. Ben böyle bakarım. Penaltı için tek söyleyeceğim şu: Ben Gökhan Gönül’e inanırım. Çünkü...